Het coronavirus hakt niet alleen in op ons gezondheidssysteem en op de economie, maar ook gewoon op onze dagelijkse realiteit, gevoelens, angsten. In dit soort tijden is solidariteit belangrijker dan ooit, en we zien ook vele voorbeelden daarvan spontaan opborrelen. Maar net zo goed is er ook veel ongerustheid en onbehagen, en beleeft iedereen de crisis een beetje vanuit zijn of haar eigen cocon. De media volgen is daarbij niet altijd even geruststellend.
Solidariteit begint met begrip voor elkaars situatie. Daarom hebben de ABVV-experten hun oor te luisteren gelegd bij de experten van de werkvloer: de delegees en secretarissen die vandaag overspoeld worden met vragen en noodkreten. Zo proberen we een blik te bieden op wat deze crisis teweegbrengt en op de problemen waarmee mensen in allerlei beroepen en posities vandaag geconfronteerd worden, vaak vanuit zeer verschillende invalshoeken, maar met één gemeenschappelijke vijand.
Hoe meer we van elkaar beseffen in welke realiteit we leven, hoe beter we zullen kunnen samenwerken om de uitweg te vinden.
Naarmate we verhalen binnenkrijgen, zullen we ze hier brengen. Vandaag zijn dat: de keukenhulp, de kassierster, de metaalarbeider, de laborante en de medewerker beschutte werkplaats.
De keukenhulp: mijn baas riskeert zijn (en mijn) leven voor de zaak.
“Bij ons in de keuken is de chef-kok vorige week donderdag in het ziekenhuis beland. Ze zijn de keuken komen ontsmetten die dag, en dat was best beangstigend. Kan u me vertellen hoe lang hij thuis zal moeten blijven?
We kunnen moeilijk voort zonder hem, maar eerlijk gezegd maak ik me vooral zorgen omdat hij wanneer hij ziek is altijd sneller terug aan de slag gaat dan wat de dokter hem voorschrijft. En nu vind ik dat toch nogal onverantwoord. Kan ik iets doen als hij te vroeg terugkomt?”
De kassierster: als je bang bent, wordt het weggelachen.
“Elke dag krijgen we een briefing en het eerste wat ze dan zeggen zijn de cijfers. De maatregelen die nu in voege zijn, zoals de stop en go of het ontsmetten van de winkelkarretjes, worden niet stipt opgevolgd.
Ik voel mij als mens gewoon niet geapprecieerd in deze dagen op mijn werk.”
Klanten komen met meer dan 2 personen de winkel binnen, of zonder kar. Maar er staat iemand buiten om dat te controleren. Als je je niet goed voelt of als je bang bent, dan wordt het weggelachen. Ik voel mij als mens gewoon niet geapprecieerd in deze dagen op mijn werk.”
De metaalarbeider: waarom sluit het bedrijf niet?
In vele metaalbedrijven zijn de arbeiders nog aan de slag. Soms ook in afwisselende periodes van werken en technische werkloosheid. De vakbondsafgevaardigden worden overstelpt met honderden vragen van ongeruste collega’s. Kan hier wel nog veilig gewerkt worden? Wat moet ik doen als ik tijdelijk werkloos word? Kan mijn baas mij verplichten om te komen werken? Waarom sluit ons bedrijf niet? Terzelfdertijd proberen ze met de werkgever goede afspraken te maken over aanpassingen in de arbeidsorganisatie bijvoorbeeld over bijkomende gezondheidsmaatregelen. In sommige gevallen moet de vakbond de werkgever zelf overtuigen om het bedrijf te sluiten, vaak na een spontane staking van werknemers die de situatie niet meer vertrouwen.
“Delegees zitten vaak tussen hamer en aambeeld. Ze krijgen verwijten naar hun hoofd geslingerd omdat het bedrijf niet sluit, maar daar kunnen zij weinig aan doen.”
“Delegees zitten vaak tussen hamer en aambeeld. Ze krijgen verwijten naar hun hoofd geslingerd omdat het bedrijf niet sluit, maar daar kunnen zij weinig aan doen. Er is veel ongerustheid. Maar voor mij is het duidelijk: alle niet-essentiële bedrijven moeten dicht. Laat iedereen zoveel mogelijk thuis. Dat is het beste wat je vandaag kunt doen.”
Ook de collega’s van ABVV-metaal brengen regelmatig verhalen van hoe het er momenteel op de werkvloer aan toe gaat. Via deze link vind je vijf getuigenissen die je laten zien wat het betekent om vandaag delegee te zijn in de metaalsector.
De laborante: mijn baas doet mijn boodschappen.
K. werkt als laborante in een labo dat onderzoek doet op bloedstalen. Haar man is verpleger in een Limburgs ziekenhuis. De afgelopen weken zijn ze allebei besmet geraakt door Covid-19, een gevolg van hun strijd tegen het virus, en zijn in quarantaine geplaatst. Tot overmaat van ramp overleed K’s vader deze week aan corona.
Naast de emotionele druk die dat met zich meebrengt, zijn er ook veel praktische vragen. Alles is een uitdaging, als je allebei niet meer buiten mag komen. Dan komt er een telefoontje van de personeelsdirecteur van het labo. K’s werkgever stelt voor om bij te springen met een aantal praktische zaken, zoals boodschappen doen.
De arbeider in een beschutte werkplaats: ze denken alleen aan het niet kwijt raken van klanten.
“Op woensdag 18 maart werden we allen bij mekaar geroepen in kleine groepjes en kregen uitleg over de situatie. Bijna iedereen van de arbeiders werd die dag naar huis gestuurd. Een twintigtal arbeiders moest echter blijven om een bestelling voor een supermarktketen af te werken. Dat is werk aan de band, de mensen moeten er dicht naast elkaar staan om te werken. De situatie heeft tot maandag geduurd, daarna waren er geen leveringen meer van de klant.
Op de andere afdelingen werden er ondertussen ook mensen teruggeroepen om te komen werken. Ze moesten afstand houden en vaak hun handen wassen. De pauzes werden apart van elkaar georganiseerd in groepjes. Ikzelf moest aan de ingang staan en de mensen hun koorts meten wanneer ze binnenkwamen.
Ikzelf moest aan de ingang staan en de mensen hun koorts meten wanneer ze binnenkwamen.
Elke dag werden er meer mensen teruggeroepen en de groepen werden groter. Mensen krijgen daardoor schrik, en ook omdat het materiaal (kabels, kniptangen,…) de hele dag door verschillende handen gaat.
Ook de bedienden (omkadering voor de doelgroepmedewerkers) lopen gevaar want zij moeten de mensen helpen als er een probleem is en kunnen de afstandsregels niet respecteren. Veel bedienden haken af en blijven thuis. Er is wel gezegd dat als de mensen zich er niet goed bij voelen, ze thuis mogen blijven en doppen.
De arbeiders krijgen niet veel info over de stappen die ze nemen. We moeten het eruit sleuren bij de bedienden en dat is niet leuk. De bedienden geraken ook gefrustreerd en reageren zich af op de arbeiders.
Als delegee word ik dagelijks gebeld of op het werk aangesproken door collega’s, ook tijdens de pauzes. Ik heb geen rust meer.
Als delegee word ik dagelijks gebeld of op het werk aangesproken door collega’s, ook tijdens de pauzes. Ik heb geen rust meer. Ik ben al bezig van 6u15 met voorbereiding en controle en vertrek pas om 16u15 naar huis. Ze stellen vooral vragen over tijdelijke werkloosheid, want velen willen blijven werken omdat ze al zo weinig verdienen, maar tegelijk hebben ze schrik. Onze baas denkt alleen maar aan de klanten die hij niet wil kwijtraken.”
Wordt vervolgd…
Dit artikel kon alleen tot stand komen door de input van delegees en secretarissen. Hartelijk dank daarvoor!
Zoals gezegd zullen we naarmate de verhalen binnenkomen, proberen om meer beroepen in de kijker te brengen. Maar belangrijk om tot slot mee te geven, is dat achter elk van de vragen en moeilijkheden die je hier kan lezen ook mensen zitten die hard werken aan de oplossingen en de antwoorden. In ons geval zijn dat de vele medewerkers, delegees en secretarissen van de vakbond die tijdens deze storm druk in de weer zijn om mensen gerust te stellen, hen houvast te bieden, hun belangen te verdedigen en oplossingen te onderhandelen. Samen sterk!
Ben je werknemer of werkzoekende en heb je vragen over de gevolgen van de coronacrisis en -maatregelen voor jouw situatie? Dan vind je hier alvast een boel informatie verzameld:
http://www.abvv.be/-/corona-vragen-antwoorden
http://www.abvv.be/-/corona-werkzoekend-vragen-antwoorden
http://www.abvv.be/-/corona-tijdelijk-werkloos
http://www.abvv.be/-/aangepaste-abvv-dienstverlening
Als gevolg van de corona-crisis zijn ook de ABVV-kantoren gesloten. Achter gesloten deuren en op afstand loopt de essentiële dienstverlening echter verder. Onze medewerkers zetten alles op alles om de uitbetaling van de werkloosheidsuitkeringen te verzekeren en juridische dossiers af te handelen.
Ook de vakbondswerking in bedrijven en ondernemingen loopt ondanks de crisis door: delegees en secretarissen blijven bereikbaar om problemen op de werkvloer snel op te lossen.
